Dag 8 Zion

Wat leuk om de reacties op onze site te lezen!

We hebben al een aantal dagen géén of een hele slechte verbinding met internet en af en toe kunnen we ons verhaal uploaden en even jullie reacties lezen.

We verlaten het mooie stekkie in Bryce om 9:00 uur en gaan op weg naar Zion. We hebben 87 miles gereden.

Een weg met haarspeldbochten hadden we gelezen. We vonden het nogal meevallen totdat de eerste tunnel zich aankondigde. Gelukkig zijn de wegen hier goed onderhouden want vanaf hier begint het echt spannend te worden. Met 15 miles per uur door de bochten sta je bijna stil, maar harder kan echt niet en is ook niet toegestaan. Iedereen houdt zich hier keurig aan de maximum snelheid. Er wordt ook op de gewone wegen bijna niet ingehaald. Niemand riskeert een hoge boete.
We bereiken de tweede tunnel en daar kan en mag een camper van onze hoogte niet zomaar doorheen. Er staat een begeleider vóór de tunnel die met een intercom zijn collega aan de andere kant van de tunnel belt, dat er een camper doorheen moet. Die collega houdt het verkeer aan zijn kant tegen en al snel mogen we gaan rijden. We moeten in het midden van de tunnel blijven anders raken we de kanten. De tunnel is aardedonker en blijkt een enorme lengte te hebben. Pas als we erdoorheen zijn en even stoppen zien we de grote rotspartij waar we zojuist doorheen gekropen zijn.
We rijden door naar het plaatsje Springdale, waar we voor twee nachten geboekt hebben. Eerst nog even de nodige boodschappen doen en daarna naar RV Zion Canyon Campground Quality inn.

We gaan al snel weer op pad om met de bus in het Zion National Park te komen. Het is zo’n 40 minuten rijden naar de wandeling River Side Walk. Een eenvoudige wandeling langs een riviertje en het is hier best druk. We zien veel Chipmunks (eekhoorntjes) die gewoon op nog geen halve meter afstand van je komen. Aan het einde van de trail is een mooie plek om even in de rivier te gaan.
Op de terugweg staan een aantal mensen langs de kant stil met camera’s. Jawel, hier zijn ze ook: brrrrr twee slangen, lekker opgekruld in de schaduw . Eén van ons loopt met handen voor het gezicht door, wie zou dat toch zijn :). Laura pakt de camera, en legt even één zo’n griezel vast.
Na deze wandeling loopt het toch wat minder ontspannend voor 2 van ons. We nemen de bus naar een paar stations terug en daar lopen we een kleinere wandeling naar Weeping Rock, oftewel de huilende rots. Lekker verfrissend het water wat langs de rots loopt, valt bovenop ons.
Terug bij onze camper gaan Eugène, Laura en Djoeke het riviertje in, wat vlakbij de camperplaats is. Er zit behoorlijk wat stroming in. Daarna gaan ze ook nog even het zwembad in. Djoeke heeft een zwembad best gemist de laatste dagen en geniet enorm.

De volgende dag (9 juli) gaan Eugène en Laura samen de grote trail: Angels Landing doen van 4 uur. Djoeke heeft hier echt geen zin in (de vorige wandeling zit nog vers in ons geheugen) en vanwege de waarschuwing mensen met hoogtevrees beter deze niet te doen, gaan vader en dochter samen op pad. Morgen meer hierover.

NB! de foto's van de vorige dagen zijn er op gezet voor de liefhebbers.